دنیا سرد است

گویا اقبال دنیا، نظری، گوشه‌ی چشمی، به من انداخته که اینگونه مدارا می‌کنه. بعد از مدت‌ها می‌توانم بگویم از روتین روزانه خودم راضی‌ام. هر چند ته همه این بدو، برس، یه دلتنگی عجیب یه غم سرشار و بی‌انتها باقیه. خودمو فقط اینطور توجیه می‌کنم که بالاخره هر چیزی یه تاوانی داره و این هنوز آخرش نیست، قراره اتفاق‌های خوبی بیافته...

دنیا سرد است...

اینک در یک روز از زمستان، بی‌لرز و بی‌ترس از سرمای مهیب تاوان دوشادوش درختان، عدل در نقطه‌ای از شکاف تاریخ می‌ایستم، دیگر هیچ گریز گربه‌رویی باقی نمانده است، ردپایم را از میان پنجول‌ سگ و گربه می‌جورم. مردد بوده‌ام مصمم شده‌ام.

دنیا سرد است...

بیر سئنیق قلبیم وار تیکه‌سین ساز چالیب گری‌سی یتیم‌دیر بیر سورو دئ‌یه‌جگیم وار دونیامی سؤز گوتوروب دیلیم کسیردیر غمیم غریب‌دیر بیر قوجاق حسرتیم وار باغریما اوخ گومولوب یارام دریندیر دئپرئسیون منیم‌دیر بیر دوداق اوپجگیم وار یاریمی یاد گوتوروب یاشام چتین‌دیر شهر قبیردیر بیر قیریق گله‌جگیم‌وار جیبیمی دلار قورودوب آزادلیق اسیردیر دئوریم یقین‌دیر دنیا سرد است...

این جور که می بریم تا کی؟ وین صبر که می‌کنیم تا چند؟ بنشینم و صبر پیش گیرم دنبالهٔ کار خویش گیرم سعدی دنیا سرد است...